Μετά την εμμηνόπαυση, περισσότερες από τις μισές γυναίκες έχουν αιδιοκολπικά συμπτώματα, όπως κνησμό, αίσθημα καύσου, πόνο, ερεθισμό, ξηρότητα, δυσοσμία, και οι περισσότερες δεν υποβάλλονται σε κάποια θεραπεία γι’αυτά.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής «Geisel» στο Κολέγιο του Ντάρμουθ, με επικεφαλής την Δρ. Ελίζαμπεθ Ερεκσον, ζήτησαν απο 358 γυναίκες, 55 ετών και άνω, να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τα κολπικά συμπτώματα, άλλα εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα και πυελικά προβλήματα και αν είχαν επισκεφθεί γυναικολόγο και αν ναι τι θεραπεία τους είχε δώσει.
Πάνω από τις μισές απάντησαν ότι είχαν όντως αιδιοκολπίκα συμπτώματα, και μάλιστα σε πολλές προκαλούσαν και συναισθηματικά προβλήματα ή επηρέαζαν τον τρόπο ζωής τους. Τα τρία τέταρτα εξ αυτών που ήταν σεξουαλικά ενεργές δήλωσαν ότι τα συμπτώματα δημιουργούσαν προβλήματα.
«Οι μισές γυναίκες με αιδιοκολπικά συμπτώματα είχαν επίσης συχνοουρία και σχεδόν επίσης οι μισές ανέφεραν απώλεια ούρων. Η πρόπτωση πυελικού οργάνου και η ακράτεια κοπράνων επίσης ήταν συχνή σ’ αυτές τις γυναίκες» αναφέρεται στην έκθεση που δημοσίευσαν οι ερευνητές στο επιστημονικό έντυπο Menopause.
Σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών δεν είχαν επισκεφθεί γυναικολόγο για σχεδόν δυο χρόνια και το 83% δεν έκανε θεραπεία για το ουρογεννητικό σύνδρομο της εμμηνόπαυσης, δηλαδή με χαμηλές δόσεις οιστρογόνων ενδοκολπικά σε μορφή κρέμας, χαπιων, η δακτυλίου.
«Κατά την αναπαραγωγική ηλικία, ο κόλπος εκτίθενται στα οιστρογόνα. Μετά την εμμηνόπαυση οι γυναίκες χάνουν τα οιστρογόνα και έτσι ειναι φυσικό να εκδηλώνουν συμπτώματα, όπως κολπική ξηρότητα, ερεθισμό και αίσθημα καύσου, αλλά και πόνο κατά την σεξουαλική επαφή» εξηγεί η Δρ. Έρεκσον.
Ωστόσο, οι περισσότερες γυναίκες δεν υποβάλλονται σε θεραπεία διότι διστάζουν να μιλήσουν για τα συμπτώματα αυτά σε γιατρό η πολλές φορές φταίνε και οι ίδιοι οι γιατροί που είτε δεν έχουν χρόνο η την κατάλληλη εκπαίδευση για να εκτιμήσουν την συμπτωματολογία και την ανάγκη θεραπείας.
Σε κάθε περίπτωση όμως οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να επισκέπτονται τακτικά τον γυναικολόγο τους και να ζητούν βοήθεια για κάθε σύπτωμα που διαταράσει την καθημερινότητα τους και την ποιότητα ζωής τους.