Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ιδιαίτερα δύσκολος στη διαχείριση του και ειδικά αν υποτροπιάσει. Αλλά δύο νέες
μελέτες, που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Γυναικολογικής Ογκολογίας, στη Νέα
Ορλεάνη, έρχονται τώρα να αναπτερώσουν τις ελπίδες ασθενών και γιατρών για αποτελεσματικότερη θεραπεία.
Στη πρώτη περίπτωση η μελέτη έδειξε ότι μια νέα στοχευμένη ανοσοθεραπεία αντιμετωπίζει τον καρκίνο των ωοθηκών,
ενώ η δεύτερη αποκαλύπτει έναν βιοδείκτη για το ποιες ασθενείς θα ανταποκριθούν καλύτερα μετά τη θεραπεία.
Η πρώτη μελέτη έγινε σπό το Αντικαρκινικό Ινστιτούτο Μίτσελ του Πανεπιστημίου της Νότιας Αλαμπάμα σε δείγμα
29 γυναικών στις οποίες ο καρκίνος των ωοθηκών είχε υποτροπιάσει. Η στοχευμένη ανοσοθεραπεία, σε μορφή εμβολίου
είχε πάρει ως βάση κύτταρα από τον όγκο κάθε ασθενούς.
Η παραγωγή του εμβολίου έγινε σε μια βδομάδα και χορηγήθηκε σε μηνιαίες δόσεις ενισχύοντας το ανοσοποιητικό
σύστηματων γυναικών έναντι του καρκίνου. Πέτυχε να αναστείλλει την ικανότητα των ογκοκυττάρων να μοιάζουν ως
φυσιολογικά και έτσι να ξεγελούν το ανοσοποιητικό.
Οι 20 από τις 29 γυναίκες γυναίκες πέτυχαν τριετή επιβίωση. Ο μέσος χρόνος επιβίωσης ήταν πάνω από 41 μήνες.
Η θεραπεία έγινε καλά ανεκτή και οι συχνότερες ενοχλήσεις είχαν να κάνουν με το σημείο έγχυσης της ανοσοθε-
ραπείας. Μία ασθενής, ωστόσο, ανέφερε σημαντικό αίσθημα κόπωσης.
Οι ερευνητές σπεύδουν να σημειώσουν ότι δεν είναι όλες οι γυναίκες κατάλληλες για τη νέα αυτή ανοσοθεραπεία
και σημειώνουν ότι πριν είχαν υποβάλλει τις ασθενείς σε ενα τεστ για να δουν αν τα Τ-κύτταρα του ανοσοποιη-
τικού τους θα ανταποκρίνονταν στην αγωγή ή όχι. Τέσσερις ασθενείς είχαν κακό αποτέλεσμα στο τεστ και μια
εξ αυτών ήταν τελικά που κατάφερε να επιβιώσει για τρία χρόνια.
Η επιστημονική ομάδα σχεδιάζει τη διενέργεια δύο μεγαλύτερου εύρους μελετών για την ασφάλεια και αποτελεσμα-
τικότητα του εμβολίου.
Στη δεύτερη μελέτη, ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου Southwsten στο Πανεπιστημίου του Τέξας, κατάφεραν να
αναπτύξουν επιτυχώς μια νέα θεραπεία για τον καρκίνο των ωοθηκών με βάση μια οικογένεια πρωτεϊνών, τις PARPs.
Σχεδίασαν λοιπόν αναστολείς PARPs και όταν μπλοκαρίστηκαν οι πρωτεϊνες PARPs 1 και 2 στα καρκινικά κύτταρα,
ξεκίνησε ο κυτταρικός θάνατος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το γονίδιο που κωδικοπιεί την πρωτεϊνη PARPs 7 είναι ενισχυμένο σε μερικές γυναίκες
με καρκίνο των ωοθηκών, ενώ σε άλλες όχι. Όταν οι επιστήμονες μελέτησαν αυτές τις διαφοροποήσεις, διαπίστωσαν
ότι η PARPs 7 σχετιζόταν με μεγαλύτερη συνολικά επιβίωση. Συγκεκριμένα, η μέση συνολική επιβίωση ήταν έξι μήνες
μεγαλύτερη στις γυναίκες με ενισχυμένη την PARPs 7.
Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν αυτό το στοιχείο έχει επιπτώσεις στην θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου των ωοθη-
κών ή αν η πρωτεϊνη PARPs 7 μπορεί να χρησιμοποηθεί ως δείκτης για την επιβίωση των ασθενών. Επίσης, δεν είναι
ξεκάθαρο πόσες γυναίκες αφορά η ενίσχυση της PARPs 7.