Ποιες κολπικές δυσλειτουργίες μπορούν να εμφανιστούν στη διάρκεια της εμμηνόπαυσης ή στην περίοδο μετά τον τοκετό (λοχεία);
Τόσο η λοχεία όσο και η περίοδος της εμμηνόπαυσης αποτελούν δύο σημαντικές περιόδους στη ζωή κάθε γυναίκας.
Δυστυχώς όμως, αρκετά συχνά μπορεί εμφανιστούν μια σειρά από δυσάρεστα συμπτώματα όπως:
• κολπική χαλάρωση
• κνησμός και καύσος στην αιδοιοκολπική περιοχή
• αίσθηση ξηρότητας και ελλιπής λίπανση του κόλπου
• πόνος στις επαφές (δυσπαρευνία)
• ακράτεια ούρων από στρες (μετά από βήχα ή προσπάθεια)
• δύσοσμες εκκρίσεις λόγω αυξημένου ph
Η βασική αιτία της κολπικής ατροφίας είναι η έλλειψη οιστρογόνων, η οποία εμφανίζεται στην εμμηνόπαυση ή και στη διάρκεια του θηλασμού. Ο κολπικός βλεννογόνος γίνεται λεπτός, εύθρυπτος και με μειωμένη ελαστικότητα και λίπανση. Το ph αυξάνεται και η φυσική άμυνα του οργανισμού μειώνεται. Πολλές φορές ακόμη και καθημερινά οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πόνο λόγω φλεγμονής ακόμη και κατά την επαφή. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν και κατά την περιεμμηνοπαυσιακή περίοδο, ενώ συχνά επηρεάζουν τις γυναίκες όχι μόνο σωματικά, αλλά και στην κοινωνική τους ζωή, ακόμη και στη σχέση τους με το σύντροφό τους.
Υπάρχουν λύσεις και θεραπείες για τις κολπικές δυσλειτουργίες;
Σήμερα η πλέον σύγχρονη μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων που σχετίζονται με την κολπική ατροφία είναι η κολπική αναζωογόνηση με τη χρήση laser CO2.
Η ακτίνα laser δρα απ’ ευθείας στον κολπικό βλεννογόνο, διεγείροντας την παραγωγή κολλαγόνου και τη σύσφιξη των ιστών, αποκαθιστώντας τη φυσιολογική κολπική λειτουργία (κολπική αναζωογόνηση).
Η μέθοδος είναι απόλυτα ασφαλής, μπορεί να εφαρμοστεί στο ιατρείο, είναι ανώδυνη και δεν χρειάζεται αναισθησία.
Η θεραπεία με το laser CO2 εμφανίζει πολύ υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας με μέσο όρο βελτίωσης των κολπικών δυσλειτουργιών σε ποσοστό πάνω από 90%.
Τα αποτελέσματα είναι εμφανή από την πρώτη συνεδρία και συνήθως για την ολοκλήρωση της θεραπείας απαιτούνται 3 συνεδρίες σε διάρκεια περίπου ενός μηνός.
Σε κάθε περίπτωση πριν από την εφαρμογή της όποιας θεραπείας οι γυναίκες πρέπει να συμβουλευτούν το γυναικολόγο τους, που είναι και ο πλέον αρμόδιος για να καθορίσει την κατάλληλη προσέγγιση και αντιμετώπιση του κάθε περιστατικού.